terugkomavond

De dikke mist kort onze reistijd niet in, waardoor we als eersten arriveren. 

Samen met Ilse en Gerda van de pleegzorgdienst zitten we met 23 enthousiaste mensen rond de tafel: acht koppels, één pleegmoeder van wie de partner thuis is bij de kinderen, en vier alleenstaande pleegmoeders. Twee koppels en een pleegmoeder kennen we al van de 7-stap.

Als opwarmer vragen Ilse en Gerda om een kaartje uit te kiezen dat ons als pleeggezin typeert. Impulsief gaan we voor een theater, maar bij nader inzien kiezen we voor een folder met informatie over alle zwembaden van de stad. Zwemmen is een belangrijke zondagvoormiddagactiviteit. Indi is in één maand geëvolueerd van angstig kantzitterje naar onvervaarde duik- en glijdurfal. 

Ilse vraagt iedere deelnemer om zichzelf en het pleeggezin voor te stellen en de keuze van het kaartje te duiden. De symboliek is soms knap gevonden. Zo kiezen Sam en Tim voor een foto van twee lieveheersbeestjes op een tak met twee grote dauwdruppels en één kleine, die nog moet groeien. Een pleegmoeder vertelt een anekdote bij de door haar gekozen afbeelding van een kom spaghetti met daarbovenop een poes. De lachsalvo's bepalen de sfeer voor de rest van de avond. 


Bij de volgende opdracht krijgen we een roze en een gele post-it. Op de gele noteren we de 'deugddoeners'. Op de roze de 'energievreters'. We kleven onze post-it's netjes gegroepeerd op het bord. Er volgt een levendig rondetafelgesprek. Als we praten over dingen die moeilijker lopen, is er veel herkenbaarheid. Het is verrijkend te vernemen hoe anderen soortgelijke problemen hebben opgelost. 


Een frustratie die alle pleegouders delen, is het ontbreken van telefoonpermanentie in het weekend. Wie met een acuut probleem zit, vindt het niet fijn om een antwoordapparaat aan de lijn te krijgen. 
Ilse en Gerda erkennen de problematiek. Het is echter niet gemakkelijk om weekendpermanentie georganiseerd te krijgen. 'We nemen het mee naar de bevoegde instanties', is het enige wat zij eraan kunnen toevoegen.


Net als in de 7-stap is de avond veel te snel voorbij. We praten nog na met Jan en Lien, een sympathiek jong koppel. Jan noemt de groep pleegouders nuchter en humoristisch. Hij vertelt dat hij zijn mening over zelfhulpgroepen dient bij te stellen. De kracht van de groep is duidelijk doorgedrongen!



'Het kan deugd doen om ervaringen te delen met elkaar', stond in de uitnodiging voor deze terugkomavond. En of dat deugd kan doen! Wat mij betreft, mag dit zich wekelijks herhalen. Neem dat gerust mee naar de bevoegde instanties...