Dolfje Weerwolfje

Pleegzorg Vlaanderen trakteert op de première van de film Dolfje Weerwolfje. De Hollandse en de Vlaamse cast is aanwezig. Voor het bewaken van de privacy - want er is ook pers - hebben de organisatoren een leuke oplossing bedacht: maskertjes. Een cinemazaal vol gemaskerde pleegkinderen en lachende pleegouders. Het geeft een gevoel van samenhorigheid.
Dolfje verandert vanaf zijn zevende verjaardag bij volle maan in een wit pluizig dier: een weerwolf. Zijn pleegbroer vindt het wel cool, maar Dolfje zelf is bang dat hij door zijn pleegouders verstoten zal worden. Buurvrouw Krijtjes, van wie Dolfje een kip heeft verslonden, zet een val. Dolfje kan ontsnappen, maar daardoor komt zijn ware aard aan het licht. 

De hele tijd zit Indi geboeid bij Zappa op schoot. Als de lichten in de zaal aangaan, vraagt hij: "gaan we nog eens kijken?"

 

Kaat en Bruno kennen we van de cursus voor kandidaat-pleegouders. Zij hebben hun weekendpleegzoon meegebracht. De jongens spelen uitgelaten terwijl wij bijpraten. En ballonnen opblazen, want af en toe sneuvelt er één. Amai mijn oren!

Bruno is een gekkerd. Ik zie hem in staat om de waterafvoer te repareren in het badpak van zijn vrouw, net als de papa in de film. Kaat is een vrolijke meid. Als Zappa vertelt over ons voornemen om een reünie te organiseren met alle cursisten, roept ze: "nodig ons maar uit hoor!". Dat klinkt zo hilarisch spontaan, dat ik terstond beslis: "dat komt op de blog." Dus, Kaat, bij deze.....