dinsdag 13 december 2011

clown Rocky

Hoi Indi

Omdat het nu mijn beurt is om van pleegzorgverlof te genieten, kan ik jou wat meer 'plegen' dan Dine. 's Morgens ontbijten we samen. Ik zorg ervoor dat je brooddoos, koekendoos en drinkbus gevuld zijn, we kleden ons met wisselend succes aan, we geven de poezen eten en ik breng je naar school en ga je 's middags terug halen. Soms met de fiets, soms met de moto en heel af en toe met de auto.

Als we 's morgens voorbij de bolderkar van de buitenschoolse opvang fietsen – in januari mag jij daar ook eens inzitten – roepen verschillende stemmetjes je naam. Zij kennen jou, maar jij kent hen niet. Het duurt even voor ik besef dat dat maar logisch is: zij hebben maar één nieuwe naam te onthouden, jij wel … veel te veel.

Dat je geen onopvallende verschijning bent, zal daar ook wel iets mee te maken hebben. Je karamelkleurige huid waar menig zonnebankabonnee zich blauw voor wil betalen, je – soms te luide – guitige schaterlach, je amandelvormige glinsterogen die zelfs de kassière van het Ikea-restaurant doen smelten … je hebt je fietsvlag enkel in het verkeer nodig om op te vallen.

En alsof dat niet genoeg is, ben je zelden te betrappen op stilzitten. Waar blijf je toch al die energie halen? Op het sinterklaasfeestje van Dine's werk stond je al op het podium "heen en weer te wippen" voor Clown Rocky zijn vraag naar medewerkers had afgemaakt. Ook al willen we competitiegeest een geschikt plaatsje geven in je beleving van het samenzijn met andere kinderen, toch was ik een beetje fier dat je tweede eindigde bij de stoelendans. 

Als het weekend is of woensdagmiddag, dan zoeken we een bezigheid om wat stoom af te laten. We gaan dan met de 'flipovercar met afstandsbesturing' die de sint je bracht, rijden tot de batterijen leeg zijn. Gelukkig zijn die herlaadbaar. Of we fietsen langs het kanaal tot aan het park waar we de eenden en ganzen voederen en waar je toch al eens met beide voeten in het water stond naar het spreekwoord "wie niet horen wil, wordt nat". Als het enigszins kan, gaan we zwemmen op zondagochtend. Het zwembad is voor mij 'jouw vloeibare groeimeter'. Ik zie je elke keer weer nieuwe uitdagingen aangaan en met een sprekend gemak volbrengen. We kunnen elkaar al in de ogen kijken – onder water – met onze zwembrilletjes. Nog even watertrappelen en we gaan echt leren zwemmen!

Ook samen sprookjes lezen 'even voor het slapengaan' is een beleving op zich met jou. Hoe je ervan geniet als ik een stemmetje van een oude oma of een heks nadoe. Ik zal maar eens onder het bed kijken, want volgens mij zou Dine het durven opnemen. En daarna ga je met maar een beetje tegenstribbelen je bedje in. Je doet dat goed hoor, je komt er niet meer uit tot 's morgens. Tot ik zeg dat het tijd is om op te staan, te ontbijten, de brooddoos en de koekendoos, enz …

Liefs

Zappa

2 opmerkingen:

  1. Zappa, je bent een sublieme schrijver! Kom regelmatig maar eens langs want jullie schrijfsels zijn elkaar waard!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo hebben wij elkaar gevonden, schrijvend...

    BeantwoordenVerwijderen