moederdag

Lieve Indi


Op de ontmoetingsdag van de Vlaamse Vereniging voor Pleegzorg speel je met Elke en de andere kinderen terwijl de pleegouders een lezing bijwonen over gehechtheid. 


's Middags eten we onze koffiekoeken en vertrekken we naar muziekcentrum TRIX. Daar krijgen we een volgnummer. Er zijn nog 24 wachtenden voor ons. Elke verovert de laatste plek in de zangles. Opgelucht gaan we boodschappen doen. Je helpt de kar inladen. Je kiest een tandenborstel, tandpasta, ontbijtgranen en het avondeten: frietjes! 


Je schilt mee de aardappelen en snijdt de komkommer. Na het eten gaan we nog even naar de speeltuin. Met de fiets. Je rijdt hem zelf naar buiten, maar je valt. Daar zijn voor het eerst traantjes. Ik mag je troosten.


Je keurt je tandpasta af. "Dat piekt!" We liggen even in het grote bed voor een verhaaltje van Raponsje en een liedje van mijnheer de uil. Je kiest het bovenste bed. "Ik kan niet slapen, ik ben bang," zeg je beduusd. Omdat je het blijft zeggen, haal ik je pleegpapa erbij. Zijn argumenten stellen je uiteindelijk gerust. 


Zondagochtend 5 uur. Je bent wakker, maar je doet je best rustig te blijven liggen. Om 7 uur staan we op. We nestelen ons in de zetel en kijken naar Ice Age. 
Na de film mag je onze huisgenoten wekken. Elke vergast je op gekietel. Aan de ontbijttafel open je zelf de doos ontbijtgranen. De helft ervan belandt op de grond. 


Vandaag gaan we in eigen dorp zwemmen. Met de fiets. We ontdekken de glijbaan. Iedere volgende keer dat we de trap oplopen, stijgt je zelfvertrouwen. Uiteindelijk kan je het alleen. 


's Middags lust je wel een flinke hap spaghetti. We spenderen een rustige namiddag thuis. Je speelt wat op de computer, zit achter de poezen aan en fietst met Elke naar het park. Na het avondeten vertrekken we naar het CKG. We krijgen een tube "niet piekende" tandpasta mee van Wout. Hij vertelt dat je vrijdagavond met papa en mama hebt gebeld en dat je goed kon uitleggen wat er op 14 oktober gaat gebeuren. We zetten een kruisje op je aftelkalender. Je vraagt net zo lang "en dan?" tot we aan het eind van de kalender zijn. 

Dan verras je me. "Voor jou," zeg je, en je overhandigt mij plechtig je moederdagcadeau, dat al sinds mei op de kast staat te wachten op een bestemming. Een mooi versierde foto met in rode verf een afdruk van je hand. Ik ben er heel blij mee, lieve schat, dank je wel!


Als je gaat slapen, stelt Wout voor dat we buiten even wachten bij het tweede raam van rechts. Je verschijnt met een luier op je hoofd. We zwaaien uitgebreid. Dan gaat onherroepelijk het gordijn dicht.


Tot woensdag, flinke jongen!


Zoen




Dine