bliss

Vader is gestorven. Te jong. Ziek en bang. Ik zat naast zijn bed, streelde zijn handen en beleefde intens elk moment van communicatie. 
“Treur niet te lang, wees blij en geniet van het leven,” heeft hij mij en mijn zussen meermaals in het oor gefluisterd. Azijnpissen is mij over het algemeen niet gegeven, maar vaders laatste commando wakkert de levensvreugde toch extra aan.

Mijn animo valt op. De man van de nicht van mijn moeder stelt mij op de koffietafel de vraag of mijn vrolijke glimlach niet ongepast is in deze situatie.

Tien minuten eerder bracht ik het citaat “Bliss is a constant state of mind where one does not feel disturbed either by gain or by loss” (Yogi Bhajan) ten berde. Ik herhaal mijn lijfspreuk. In de oogopslag van de kritikaster zie ik even een sprankel helderheid, die onmiddellijk plaats ruimt voor een aan het fatsoen aangepaste rigueur.

Na het uitwisselen van enkele beleefheidsformules stapt de man de feestzaal en mijn leven uit. Mooi zo!