kieken

Lieve Indi


Nog maar drie kruisjes op je kalender zetten en je komt bij ons wonen. Spannend hé! 


We halen je vrijdagavond op en lopen even langs je toekomstige kleuterschool. De speeltuin ligt er verlaten bij. Verontwaardig merk je op: 'er is geen buis om van te glijden'. Aiai!
Thuis loop je rond alsof je hier al jaren bent. Heerlijk vinden wij dat. Vrijdagavond lees ik je geeuwend een bedverhaaltje voor. 


Als ik je favoriete liedje zing, leef ik op door je aanstekelijke lach.

er zat een kieken op het spoor
en de trein die kon niet door
ai ai toedeloedelei
met veel getoeter en lawaai

ging dat kieken dan op zwaai

ai ai toedeloedelei

tok tok tok tok tok
tok tok toooook tok tok

tok tok tooook tok tooooook kedei

met veel getoeter en lawaai 

ging dat kieken dan op zwaai

ai ai toedeloedelei

Zaterdag ben ik vroeg uit de veren. Ik ga een halve dag werken. 's Middags rep ik me naar huis. We gaan boodschappen doen. We kopen een groot croque-monsieur toestel. Het oude is stuk en we vinden het een leuk idee om er eentje cadeau te doen aan Elke. Ze is namelijk morgen jarig. Je zelfgemaakte kaart heb je haar al gegeven.

Na het avondeten kijk je vol ongeduld uit het raam. Sien komt je namelijk halen. Je mag bij haar logeren en er het grootste deel van de zondag spelen. Sien's mama Agnes hebben we al op je school ontmoet. Gerard, Sien en zus Noa zien we voor het eerst. We gaan hartelijk en spontaan met elkaar om. Jij straalt en geniet van de aandacht.

Zondag pikken we je bij Sien op. Het is de bedoeling dat we pizza gaan eten voor we je terugbrengen naar het CKG. Je protesteert. Je buik zit nog veel te vol met drie porties frieten.

Je zit stil op een stoel terwijl de volwassenen praten. Agnes vertelt in het Frans dat je het moeilijk hebt met het feit dat er een ander kindje in je slaapkamer intrekt. Je reageert niet als we iets vragen. Ik neem je op schoot. Je vertelt me dat je niet naar de nieuwe school wil, want er is geen buis. Ik troost en streel je. Prompt val je in slaap. 

Na je hazenslaapje ga je nog even wild spelen. Als we vertrekken, wil je geen afscheid nemen. 

In het CKG gedraag je je uitbundig en opstandig. We laten je achter in de professionele handen van Wout. Aan je slaapkamerraam doet hij teken dat je aan het huilen bent. Onderweg naar huis voel ik mij schuldig. Was het te vroeg om je te laten logeren? Hebben we fouten gemaakt? Gelukkig belt Wout. Je was overstuur over het ontbreken van een buis op de speelplaats van de nieuwe school, maar nu slaap je rustig. 

Het is hard voor je hé, al die veranderingen. Je hebt geen andere keuze dan ze te doorstaan. In jou schuilt veel levensvreugde en doorzettingsvermogen. Ik ben er zeker van dat je de positieve kanten van de pleegzorg gaat leren zien en waarderen. 

Als het te snel voor je gaat of je vindt dat de grote mensen te veel het kieken uithangen, laat dan maar van je horen. Je hebt het recht om het niet met ons eens te zijn.

Ik hou van je.

Liefs

Dine

mannenweekend

Hi5 Indi, 

Deze editie van de blog mag ik, je pleegpapa, "reporter ter plaatse" spelen. Dine is er niet het hele weekend bij, dus 't is een beetje 'mannenweekend'. 

Zaterdagvoormiddag staat steevast winkelen op het programma. Je blijft dat voortreffelijk doen. Even probeer je met een geweldige vanzelfsprekendheid een pak snoepjes in het winkelkarretje te smokkelen. Ik wijs je er op dat we dat best even vragen en een oud dametje komt naar me toe en zegt "gij brengt die goe groot"… Af en toe een pluim geeft je vleugels.

In de namiddag moet Elke naar de zangles en Dine gaat met haar mee. Elke gaat na de les naar haar papa. Je bent de rest van het weekend 'enig kindje'. We besluiten niet op Dine te wachten en we halen de fietsen van stal. We rijden langs het kanaal, helemaal tot in Oelegem. Ik weet daar een leuke taverne met lekkere ijsjes. De taverne is gesloten … Niet getreurd, onderweg zagen we een ijskarretje, een eindje voor de wei met lama's. Natuurlijk kies je voor dat raketmodel met al die opzichtige kleurtjes! 

Ik vertel je over het park van Schilde waar wilde ezels grazen. Aan de ingang van het park staat een oud mannetje eendjes te voeren. Alleen met je ogen maak je hem de zak met stukjes brood afhandig. Zou je nu al doorhebben hoe sterk dat wapen van je mooie ogen is? Gelukkig is de zak van papier want hij gaat met de laatste stukjes brood mee de vijver in. "Gaan we nu naar de zebra's?" vraag je. De ezels zijn zo verdrietig over deze zwart-wit-voorstelling dat ze zich niet laten zien. We spreken af dat we eens terugkomen met Dine, die weet de ezels wel te vinden. En je teleurstelling is zo weer opgelost. 




Onderweg naar huis leg ik je uit dat bloemen niet gemaakt zijn om geplukt te worden. Zelden een stel wenkbrauwen zo een uitdrukking van overpeinzend ongeloof zien maken. 

De tijd gaat supersnel als het leuk is en voor we het goed beseffen is er het avondmaal, nog wat spelen en dan bedtijd. Morgen is er weer een drukke dag. Omdat het zandmannetje wat vertraging heeft, kom ik je nog even troosten met een led-lampje voor onder je hoofdkussen. Sst, niemand zeggen, een mannengeheimpje.

Zondagochtend schijnt de zon heerlijk. Dine moet vroeg weg. Het is openbedrijvendag en straks gaan we haar bezoeken op haar werk. Eerst gaan we zwemmen in het zwembad met de leuke glijbaan. Je imiteert mij en andere kinderen en ik zie je vloeiend leren zonder dat je het zelf weet. Eens terug buiten neem je de sleutels van me af. Je wil zelf het slot van de fietsen losmaken.

's Middags maken we croque-monsieurs. Aja, 't is mannenweekend! Dan vertrekken we naar "de politie en de brandweer" zoals je het opleidingscentrum waar Dine werkt, omschrijft. Het wordt een dolle namiddag. Je zit in politiewagens, op politiemoto's, zelfs in de cockpit van een vliegtuig. Je bent de ster van de dag, want de collega's van Dine hoorden al veel over je en ze willen je nu in levende lijve bewonderen. 

Ook oma komt op bezoek. Ze wil binnen enkele minuten ook jouw oma zijn, maar zo gaat dat niet bij jou hé? De aanpak van Bine, de zus van Dine, en Wiene, haar man, doet het ijs sneller smelten. Zeker met een paar 'pipi-mopjes". Mannenhumor hé.

Ik breng je alleen terug naar de instelling. Da's even wennen. Ook al omdat we in de andere leefgroep afscheid moeten nemen. Ik leer nog een nieuw stopwoordje van je kennen: mega. Welterusten en tot gauw Mega-Indi!

Onderweg naar huis bedenk ik dat we vergeten zijn de kruisjes op je kalender te zetten. Wout zal er morgen wel aan denken. Mannen hé ...